Μακαρονόπιτα
Της Σταυρούλας Κίρμπα – Καραγεώργου

Ένα υπέροχο καλοκαίρι έφτασε στο τέλος του, κι ας ισχυρίζονται μερικοί για το αντίθετο… Όχι φίλοι μου, το φθινόπωρο ήρθε αλλά κάθε εποχή έχει την δική της ομορφιά. Ο Σεπτέμβρης, ο τρυγητής όπως τον έλεγαν οι παλιοί, είναι εδώ και όχι μόνο για να μαζέψουμε τα σταφύλια μας και να βγάλουμε το παραδοσιακό μας κρασί και τσίπουρο αλλά και για να πάνε τα παιδιά στο σχολείο και να συνεχίσουν τις σπουδές τους οι φοιτητές…. Ας ευχηθούμε λοιπόν ¨καλά κρασιά¨ για τους οινοπαραγωγούς και ¨καλή πρόοδο¨ στους μαθητές.

Φέτος ο σύλλογος του χωριού διοργάνωσε ένα διαγωνισμό πίτας, όπου όλες οι γυναίκες είχαν την ευκαιρία να λάβουν μέρος. Οι κανόνες ήταν λίγοι. Η προετοιμασία θα γίνονταν στον χώρο του σπιτιού αλλά το ψήσιμο παραδοσιακά, γι’αυτό και οι πίτες έπρεπε να είναι σκεπαστές…. Στην πλατεία είχαν στηθεί δυο υπαίθριες ψησταριές με κάρβουνα και πυροστιές, εκεί ψήθηκαν οι πίτες και ο πρόεδρος του συλλόγου Κος Βασίλης Κωνσταντινίδης είχε αναλάβει το δύσκολο έργο να επιβλέπει την φωτιά και να γυρνάει τις πίτες, πάντα παραδοσιακά… με ένα πλαστήρι.

Η πλατεία γέμισε με μυρωδιές και κόσμο. Όλοι περίμεναν να δοκιμάσουν, όμως κανείς δεν μπόρεσε να ξεχωρίσει ποια πίτα ήταν η καλύτερη, αφού όλες ήταν υπέροχες. Πραγματικά αξίζουν συγχαρητήρια σε όλες τις γυναίκες για την προσφορά και την συμμετοχή τους. Για μένα βέβαια ήταν μια ευκαιρία να βρω μία ακόμα συνταγή για την αγαπημένη μας στήλη. Η κυρία Κούλα (Βασιλική) Κωνσταντινίδη έφτιαξε μια μακαρονόπιτα για τον διαγωνισμό και εγώ ήμουν εκεί για να μάθω ακόμα καλύτερα αυτή την πεντανόστημη πίτα, στην οποία κανείς δεν μπορεί να αντισταθεί.

Η μακαρονόπιτα είναι μια παραδοσιακή πίτα που την λατρεύουν όλοι, ιδιαίτερα τα παιδιά και φυσικά δεν έλειπε από το γιορτινό τραπέζι. Εκείνα τα δύσκολα χρόνια δεν υπήρχαν τα απαραίτητα υλικά για να φτιάξουν την γνωστή βασιλόπιτα γι’αυτό την πρωτοχρονιά, η μητέρα της έβαζε μέσα ένα νόμισμα και την έκοβαν στο πρωτοχρονιάτικο τραπέζι.
Η Βασιλική (Κούλα) Κωνσταντινίδη γεννήθηκε το 1955 στο Αργυρό Πηγάδι. Πατέρας της ήταν ο Χαράλαμπος Κωνσταντινίδης από το Αργυρό Πηγάδι και μητέρα της η Σπυριδούλα Παπαποστόλου από την Αμπρακιά. Παντρεύτηκε το 1977 στο Κεφαλάρι της Αθήνας τον Αλέξανδρο Γιόντη από την Έδεσσα της Μακεδονίας, γιό του Ιωάννη και της Μαρίας Σαρμά από την Έδεσσα. Μαζί απέκτησαν τρία παιδιά. τη Σπυριδούλα (Ρούλα), το Γιάννη και το Μάριο. Η Ρούλα είναι παντρεμένη με τον Γιάννη Νικολόπουλο και έχουν αποκτήσει τρία καταπληκτικά εγγόνια την Βασιλική (Βάλια), το Αθανάσιο (Θάνο) και την Μαριάννα, που τα είχε μαζί της η Κούλα στο χωριό.
Και τώρα για την ΜΑΚΑΡΟΝΟΠΙΤΑ

Υλικά για την ζύμη:

4 κούπες του τσαγιού αλεύρι Αλλατίνη (730 γρ)
½ κούπα του τσαγιού νερό (150 ml)
1 κουταλάκι του γλυκού αλάτι
2 κουταλιές τις σούπας ελαιόλαδο
1 κουταλιά τις σούπας ξύδι
Κορν φλάουρ ή νισεστέ για να ανοίξουμε τα φύλλα

Υλικά για την γέμιση:

¾ από την συσκευασία μακαρόνια τρυπητά Νο 5
6 αυγά
100 γρ γραβιέρα τριμμένη (προαιρετικά)
1 κούπα γάλα εβαπορέ (250ml)
2 κουταλιές της σούπας βούτυρο
4 κουταλιές της σούπας ελαιόλαδο
400 γρ φέτα σε τρίματα

Εκτέλεση για την ζύμη:

Βάζουμε σε μια μικρή λεκάνη το αλεύρι, το αλάτι, το λάδι και το ξύδι και προσθέτουμε σιγά σιγά το νερό. Ζυμώνουμε μέχρι η ζύμη να ξεκολλήσει από τα τοιχώματα, την τυλίγουμε σε μια μεμβράνη και την αφήνουμε να ξεκουραστεί στο ψυγείο. Μετά από μισή ώρα την βγάζουμε από το ψυγείο και ανοίγουμε 4 φύλλα, τα δύο θα είναι λίγο πιο μεγάλα. Ένα μυστικό για τις νέες νοικοκυρές: Τα φύλλα τα άνοιξε με την βοήθεια κορν φλάουρ (μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε και νισεστέ). Χρησιμοποιούμε λιγότερη ποσότητα, παρότι αν χρησιμοποιούσαμε απλό αλεύρι και ανοίγει το φύλλο πολύ πιο εύκολα και δεν κολλάει.

Εκτέλεση για την γέμιση:

Βράζουμε από νωρίς τα μακαρόνια 10 λεπτά σε αλατισμένο νερό (όπως για το παστίτσιο θέλουμε να κρατάνε λίγο), τα στραγγίζουμε και τα τσιγαρίζουμε σε 2 κουταλιές της σούπας ελαιόλαδο. Όταν κρυώσουν τα μακαρόνια και έχουμε έτοιμα τα φύλλα, τότε ετοιμάζουμε τη γέμιση. Σε μία μικρή λεκάνη χτυπάμε τα αυγά και προσθέτουμε το γάλα, τα ανακατεύουμε και ρίχνουμε το μίγμα μέσα στην κατσαρόλα με τα μακαρόνια. Τα ανακατεύουμε και προσθέτουμε την τριμμένη γραβιέρα και την φέτα (σε τρίματα) και ανακατεύουμε καλά. Η γραβιέρα είναι προαιρετική για να έχει η πίτα μας μια πιο πιπεράτη γεύση. Δοκιμάστε το, γίνεται υπέροχη.

Στη συνέχεια, ζεσταίνουμε σε ένα μπρίκι το ελαιόλαδο μαζί με το βούτυρο. Σε ένα μεγάλο ταψί (λαμαρίνα) αλείφουμε με ένα πινέλο το ταψί, βάζουμε το ένα μεγάλο φύλο στον πάτο και αφήνουμε να κρέμεται λίγο φύλο από έξω. Ραντίζουμε σε γραμμές με το πινέλο του λαδιού και βάζουμε το δεύτερο μεγάλο φύλο. Βάζουμε τη γέμιση πεταχτά για να γίνει αφράτη, δεν την πατάμε με τα χέρια, γυρνάμε τις άκρες προς τα μέσα από το δεύτερο και προσθέτουμε το ένα μικρό φύλο. Ραντίζουμε σε γραμμές με το πινέλο του λαδιού και τοποθετούμε το τελευταίο φύλο τσαλακωμένο. Με ένα μαχαίρι κόβουμε το περισσευούμενο φύλλο και το γυρνάμε προς τα μέσα. Με το δάχτυλο μας το στρίβουμε και φτιάχνουμε ένα σχέδιο γύρω γύρω στο ταψί. Τέλος την ραντίζουμε με λάδι και την τρυπάμε ελαφρά με ένα μαχαίρι για να μην κρατήσει μέσα αέρα. Ένα ακόμα μυστικό για να γυαλίζει η πίτα μας από πάνω. Μπορούμε να χτυπήσουμε ένα ασπράδι αυγού και να το αλείψουμε με ένα πινέλο. Την ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο, πάνω κάτω αντίσταση, στους 180 βαθμούς, για περίπου μία ώρα. Εμείς βέβαια την ψήσαμε παραδοσιακά στην πλατεία…

Καλή επιτυχία!!!!!